مراغه – ایرنا – رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مراغه اعلام کرد که شیوه تهیه شیرینی چای در این شهرستان به عنوان یکی از میراثهای ناملموس آذربایجانشرقی، در فهرست میراثهای ناملموس ملی به ثبت رسیده است.
«جواد محرمپور» در گفتوگو با خبرنگار ایرنا افزود: پروندههای میراث ناملموس استانهای آذربایجانشرقی و آذربایجانغربی اخیراً تحت ارزیابی حضور «علیرضا ایزدی» مدیرکل ثبت آثار و حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی، «محمد اسداللهی» سرپرست دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری آذربایجانشرقی، «یونس فاتح» فرماندار تبریز و هیأت داوران انجام شد.
او توضیح داد که شیرینی چای مراغه با تجربه حدود ۱۵۰ سال، از ترکیب شکر و آب تهیه میشود و به دلیل طعم دلنشین خود، به عنوان یک جایگزین مناسب برای قند شناخته میشود.
محرمپور افزود: این شیرینی، به لطافت طعم خود، تجربه نوشیدن چای را دوچندان میکند و به عنوان یک سوغات محبوب شهر مراغه شناخته میشود که در بین ساکنان این شهر و مناطق دیگر طرفداران زیادی دارد.
او تصریح کرد: برخی از اهالی مراغه باور دارند که این شیرینی در زمان جنگهای ایران و روسیه به دست مهاجران روسی به این منطقه منتقل شده و پس از تغییراتی، به شکل فعلی خود درآمده است.
محرمپور اضافه کرد که شیرینی چای مراغه در طعمهای متنوعی مانند هل، پرتقال، لیمو، آناناس و دارچین تهیه میشود، ولی طعم هل به عنوان یکی از محبوبترین گزینهها شناخته میشود.
شیرینی چای مراغه چگونه تهیه می شود؟
مرحله اول؛ تهیه مخلوط آب و شکر
ابتدا، مخلوطی از آب و شکر در دیگ پالت ریخته و روی حرارت قرار داده میشود. این مخلوط آب و شکر، اصلیترین ماده اولیه برای ساخت شیرینی است.
مرحله دوم؛ برش
در مرحله بعد، شیره را روی صفحه فلزی یا “سنگ” میریزند و پس از سرد شدن، به قطعات مختلف برش میدهند. اسانس دلخواه نیز به شیره اضافه میشود.
مرحله سوم؛ هوادهی
سپس، شیره ورز داده میشود تا نرم و سفید شود. این مرحله به هوادهی معروف است و برای حاصل شدن بافت نرم و رنگی سفید ضروری است.
مرحله آخر؛ آماده سازی
در مرحله آخر، قطعات برش داده شده را از دستگاه آب نباتریزی عبور داده و روی سطح کار پهن میکنند تا قطعات هوا بخورند و خشک شوند. سپس، خردهریزها را از طریق الک جدا کرده و شیرینی چای مراغه را آماده میکنند.
در نهایت، شیرینی چای مراغه آماده شده در نایلونها قرار میگیرد و به صورت سنتی بستهبندی میشود. این فرآیند باعث حفظ و احیای ارزشهای تاریخی و فرهنگی محلی میشود و میتواند به توسعه اقتصادی منطقه کمک کند.
به گزارش ایرنا، تقویت عنصر میراث ناملموس یک گام مهم برای احیای ارزشهای تاریخی است. توجه به این جنبه در کنار حفاظت از میراث فرهنگی، میتواند نقش بینظیری در نمایش گستردهتری از تاریخ و فرهنگ ایران ایفا کند. این تدابیر با جلب گردشگران خارجی نه تنها میتوانند به ترویج فرهنگ و تاریخ کمک کنند، بلکه در توسعه اقتصادی این منطقه نیز سهم بسزایی خواهند داشت.
نظرات کاربران