هفته فیلم و عکس مراغه، یکی از مهمترین رویدادهای فرهنگی و هنری این شهر، روز ۲۴ آذر ۱۴۰۴ در مجتمع فرهنگی مراغه با حضور فرماندار، مدیر روابط عمومی و امور بینالملل شهرداری، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مراغه و دیگر چهرههای شاخص مراغه آغاز به کار کرد؛ رویدادی که میبایست نماد همافزایی، قدردانی و بلوغ مدیریتی در عرصه فرهنگ و هنر باشد، اما متأسفانه حاشیههایی تلخ و تأملبرانگیز، متن این افتتاحیه را تحتالشعاع قرار داد.
در کمال ناباوری، در مراسم افتتاح و لحظه نمادین بریدن روبان، حسن توفیق، رئیس انجمن سینمای جوانان مراغه و تلاشگر اصلی این رویداد، به شکلی تکراری بازهم در حاشیه قرار گرفت؛ چهرهای که بار اصلی برنامهریزی، اجرا، پاسخگویی به انتقادات و مدیریت ریز و درشت این رویداد را به دوش کشیده است.این در حالی است که فردی که سالهاست از مسئولیت رسمی خود کنار رفته و کارنامه مدیریتیاش نیز دستاورد درخشانی به همراه نداشته، بار دیگر در مرکز قابها و عکسهای یادگاری قرار گرفت؛ گویی عطش دیدهشدن، هنوز هم اولویت اصلی برخی چهرههای تکراری فرهنگ این شهر است.
حسن توفیق، نامی آشنا در حوزه فیلم و عکس مراغه، با سالها تجربه ارزشمند، نهتنها رئیس انجمن، بلکه عملاً موتور محرک آن است؛ فردی که همزمان نقش مدیر، تدوینگر، فیلمبردار، عکاس، طراح و پشتیبان اعضای انجمن را ایفا میکند و یکتنه بار مدیریتی انجمن را از کوچکترین تا بزرگترین چالشها به دوش میکشد. با این حال، همان جریانهای فرسودهای که سالها با سیاستگذاریهای ناکارآمد، انجمن را در رکود نگه داشتهاند، همچنان با دخالتهای بیجا وغیرمسئولانه، مانع دیدهشدن نیروهای پرتلاش و مستعد میشوند.
سؤال جدی و راهبردی اینجاست:
آیا زمان آن نرسیده است که در مراغه، مدیریت فرهنگی از چرخه تکرار چهرههای بیخروجی قدیمی عبور کند و به نیروهای متخصص، بهروزو پاسخگو میدان داده شود؟
آیا شایسته است زحمات افرادی چون حسن توفیق، مصطفی انوار، علی صادقی و… که بار برگزاری این رویدادها و پاسخگویی به انتقادات ناشی از سیاستهای غلط گذشته را به دوش میکشند، نادیده گرفته شود؛ در حالی که سیاستگذاران و القاکنندگان در سایه، در بزنگاه پاسخگویی، سکوت اختیار میکنند؟
بسیاری از دلسوزان فرهنگ و هنر مراغه، با وجود نقدهای جدی به سیاستهای انجمن سینمای جوانان، بهصراحت اذعان میدارند که تلاشهای شبانهروزی حسن توفیق قابل انکار نیست. انتظار حداقلی این بود ـ و همچنان هست ـ که در چنین مراسمهایی، شأن، جایگاه و مسئولیت ایشان به رسمیت شناخته شود؛ نه آنکه پس از پایان مراسم، خستگی اجرا و بار انتقاداتی که اساساً متوجه دیگران است، یکجا بر دوش او باقی بماند.
اگر قرار است آینده فرهنگ و هنر مراغه بر مدار توسعه، شایستهسالاری و بهرهوری بچرخد، اولین گام، دیدن و قدر دانستن نیروهایی است که واقعاً کار میکنند، نه آنهایی که فقط تشنهٔ دیده شدن هستند.
در پایان انتظار میرود با نگاهی مسئولانه و آیندهمحور در هر رویداد فرهنگی، جایگاه سیاستگذاران، تصمیمسازان و مسئولان اجرایی باید بهصورت شفاف، رسمی و غیرقابلتأویل مشخص باشد؛ تا در زمان بروز نقد، مطالبهگری و پاسخگویی، شاهد شانه خالیکردن برخی افراد درسایه نباشیم. زیبنده نیست که هزینه اشتباهات، ضعف سیاستگذاریها و تصمیمات غیرکارشناسی، بر دوش افرادی تحمیل شود که بار اصلی و سنگین اجرای اینگونه برنامهها را با تمام توان به دوش کشیدهاند.
شفافیت مدیریتی نه یک مطالبه حاشیهای، بلکه پیششرط عدالت، پاسخگویی و توسعه پایدار فرهنگ و هنر در مراغه است.
نظرات کاربران