مطالعات اخیر نشان میدهند که میکروبهای دهان ممکن است نقشی مهم در بروز سرطان پانکراس داشته باشند و توجه به سلامت دهان و دندان را بیش از پیش ضروری کردهاند.
پژوهشگران تأکید دارند که گونههایی مانند Porphyromonas gingivalis، Fusobacterium nucleatum و Aggregatibacter actinomycetemcomitans میتوانند با ایجاد التهاب مزمن، تغییر پاسخ ایمنی و تولید سموم خاص، مسیرهای ایجاد سرطان در پانکراس را فعال کنند.
تحقیقات اپیدمیولوژیک نشان دادهاند که افراد مبتلا به پریودنتیت مزمن یا اختلالات دندانی، در معرض خطر بالاتری برای سرطان پانکراس قرار دارند. علاوه بر این، آنتیبادیهای مرتبط با P. gingivalis در سرم بیماران سرطانی پانکراس افزایش یافته است.
محققان توضیح میدهند که التهاب مزمن ناشی از میکروبهای دهان، مسیرهای مولکولی مانند NF-κB و STAT3 را فعال میکند و میتواند باعث افزایش تقسیم سلولی و آسیب DNA شود. همچنین این میکروبها با تغییر پاسخ ایمنی و تضعیف توانایی بدن در مقابله با سلولهای سرطانی، زمینه را برای رشد تومور فراهم میکنند.
از سوی دیگر، سموم و آنزیمهای تولید شده توسط این میکروبها ممکن است ترکیبات کارسینوژنیک ایجاد کرده و سلولهای پانکراس را آسیبپذیر کنند. همچنین اختلالات میکروبی دهان میتواند فلور روده و پانکراس را تغییر دهد و مسیرهای متابولیک مرتبط با کارسینوژنز را فعال کند.
پژوهشگران معتقدند که شناسایی بیومارکرهای میکروبی دهان میتواند به تشخیص زودهنگام سرطان پانکراس کمک کند و بهبود بهداشت دهان و درمان پریودنتال، ممکن است ریسک این سرطان را کاهش دهد.
به گفته کارشناسان، این یافتهها اهمیت توجه به سلامت دهان و دندان را فراتر از پیشگیری از بیماریهای دهانی نشان میدهد و میتواند مسیرهای نوینی برای پیشگیری و درمان سرطان پانکراس ارائه کند.
نظرات کاربران