مطالعات اخیر نشان می‌دهد که حفظ توده عضلانی می‌تواند در پیشگیری از زوال عقل نقشی حیاتی ایفا کند. بر اساس تحقیقی که توسط مریلین آلبرت از دانشگاه جان هاپکینز رهبری شد، افرادی که عضلات اسکلتی کوچک‌تری دارند، حدود ۶۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند.
تأثیر عضلات اسکلتی بر سلامت مغز
ماهیچه‌های اسکلتی حدود یک‌سوم از وزن بدن انسان را تشکیل می‌دهند و به طور طبیعی با افزایش سن کوچک می‌شوند. این کاهش عضله که به‌عنوان سارکوپنی شناخته می‌شود، می‌تواند اثرات منفی بر سلامت عمومی بدن و به ویژه بر عملکرد مغز داشته باشد.
تمرکز بر عضله گیجگاهی
برای بررسی بهتر تأثیر کاهش عضلات بر سلامت مغز، محققان به ماهیچه تمپورالیس (گیجگاهی) توجه کردند. این عضله که در حرکت فک نقش دارد، به عنوان معیاری برای ارزیابی وضعیت عمومی عضلات اسکلتی در نظر گرفته می‌شود.
دکتر کامیار مرادی، سرپرست تیم تحقیق، بیان کرد: «اندازه‌گیری عضله گیجگاهی می‌تواند به ما کمک کند تا وضعیت کلی عضلات اسکلتی را ارزیابی کنیم و از آن به عنوان ابزاری برای پیش‌بینی خطر زوال عقل بهره ببریم.»
نتایج تحقیق
تیم تحقیقاتی با بررسی اسکن مغز ۶۱۹ نفر مسن (با میانگین سنی ۷۷ سال) به این نتیجه رسیدند که کوچک‌تر بودن عضله گیجگاهی با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر و سایر اختلالات شناختی مرتبط است. علاوه بر این، افرادی که عضلات گیجگاهی کوچک‌تری داشتند، بیشتر در معرض کاهش حجم مغز، اختلالات حافظه و کاهش توانایی‌های عملکردی بودند.
اهمیت پیشگیری
دکتر مرادی تأکید کرد: «آگاهی از اثرات منفی کاهش عضلات می‌تواند افراد را به استفاده از روش‌های پیشگیرانه مانند تمرینات وزنه‌برداری، رژیم‌های غذایی مناسب و سایر تکنیک‌ها برای حفظ سلامت عضلات ترغیب کند.»
این پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ورزش منظم و نگهداری از توده عضلانی نه تنها فواید فیزیکی دارد، بلکه می‌تواند به عنوان یک عامل پیشگیرانه در برابر بیماری‌های شناختی عمل کند.
نظرات کاربران