یک مطالعه جدید نشان میدهد که تنهایی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به افسردگی و کاهش سلامت جسمی و روانی را افزایش میدهد.
به گزارش پایگاه خبری هامپوئیل به نقل از HealthDay News، محققان دریافتند که نیمی از افرادی که همواره احساس تنهایی میکنند، یعنی حدود ۵۰ درصد، دچار افسردگی بالینی هستند؛ این در حالی است که تنها ۱۰ درصد از افرادی که هرگز احساس تنهایی ندارند، به افسردگی مبتلا شدهاند.
بر اساس این تحقیق، افراد تنها همچنین روزهای بیشتری را با مشکلات سلامت روانی یا جسمی سپری میکنند.
دکتر «اولوواسگون آکینیمی»، محقق ارشد دانشگاه هاوارد، در بیانیهای اعلام کرد: کسانی که همواره احساس تنهایی میکنند، پنج برابر بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند و در مقایسه با افراد بدون احساس تنهایی، به طور متوسط ۱۱ روز وضعیت سلامت روانی ضعیف و پنج روز سلامت جسمی ضعیف را تجربه میکنند.
وی افزود: تنهایی تنها یک احساس عاطفی نیست، بلکه پیامدهای جدی و گستردهای برای سلامت جسمی و روانی به دنبال دارد. پرداختن به این مسئله باید به عنوان یکی از اولویتهای مهم بهداشت عمومی مطرح شود تا بتوان افسردگی را کاهش داده و سلامت عمومی را ارتقا داد.
این مطالعه براساس دادههای یک نظرسنجی دولتی سالانه در زمینه ریسکهای سلامت انجام شده که بین سالهای ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۳ و شامل بیش از ۴۷ هزار نفر بوده است.
نتایج تحقیق نشان میدهد که بیش از ۸۰ درصد از شرکتکنندگان در این مطالعه حداقل یک میزان از تنهایی را تجربه کردهاند، اما کسانی که احساس تنهایی شدیدتری دارند، احتمال بیشتری دارد که مشکلات جسمی و روانی را نیز تجربه کنند.
محققان در گزارش خود تأکید کردند: مهمترین نکتهای که برجسته شد، تأثیر گسترده تنهایی بر تمام ابعاد سلامت افراد است که ضرورت مقابله فوری با این بحران پنهان را نشان میدهد.
همچنین مشخص شد که تأثیر تنهایی بر برخی گروهها شدیدتر است. برای مثال، زنان در تمام سطوح تنهایی بیشتر از مردان در معرض افسردگی و مشکلات سلامت روانی قرار دارند.
دکتر آکینیمی بیان کرد: افراد جوانتر، زنان، بیکارها و کسانی که تحصیلات کمتری دارند، بیشتر در معرض تجربه تنهایی قرار میگیرند. تنهایی محدود به سالمندان نیست و در همه سنین و اقشار مختلف دیده میشود.
محققان معتقدند تنهایی ممکن است سلامت جسمی و روانی را با تحریک سیستمهای واکنش به استرس مانند «جنگ یا گریز» و همچنین تأثیرگذاری بر مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین و دوپامین تحت تأثیر قرار دهد.
در گزارش آمده است: این تغییرات شیمیایی عصبی همراه با اثرات روانی ناشی از قطع ارتباطات اجتماعی احتمالاً خطر ابتلا به افسردگی را افزایش میدهد.
آنها همچنین پیشنهاد کردند که تحقیقات آینده باید بررسی کنند که آیا کاهش احساس تنهایی میتواند به بهبود سلامت روانی و جسمی فرد کمک کند یا خیر.
آکینیمی افزود: بسیاری افراد اعتراف به تنهایی را ضعف یا شکست اجتماعی میدانند و این ممکن است مانع از درخواست کمک شود. این سکوت و انکار میتواند وضعیت سلامت فرد را بدتر کرده و مانع انجام مداخلاتی شود که میتوانند از آسیبهای بلندمدت جلوگیری کنند.
نظرات کاربران