ارتباط نگران‌کننده میان برخی بیماری‌ها و افزایش خطر افسردگی

تحمل بیماری‌های مزمن نه‌تنها جسم را فرسوده می‌کند، بلکه تأثیرات روانی عمیقی نیز به‌دنبال دارد و خطر ابتلا به افسردگی را به‌شکل چشمگیری افزایش می‌دهد.

به گزارش  پایگاه خبری هامپوئیل به نقل از «هلث دی نیوز»، نتایج یک مطالعه گسترده نشان می‌دهد افرادی که با مشکلات جسمی طولانی‌مدت متعدد روبرو هستند، به‌مراتب بیشتر از دیگران در معرض افسردگی قرار دارند. در برخی موارد، ترکیب خاصی از بیماری‌ها می‌تواند احتمال بروز افسردگی را بیش از دو برابر کند.

دکتر «بروس گاتری»، استاد طب عمومی در دانشگاه ادینبورگ، با اشاره به یافته‌های این پژوهش تأکید کرد: «ما در نظام سلامت معمولاً سلامت جسمی و روانی را به‌عنوان دو مقوله جداگانه بررسی می‌کنیم، در حالی‌که نتایج این مطالعه نشان می‌دهد باید به پیوند عمیق این دو جنبه توجه بیشتری داشته باشیم، به‌ویژه در مدیریت بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن.»

در این پژوهش، بیش از ۱۴۲ هزار نفر از شرکت‌کنندگان بانک اطلاعات زیستی بریتانیا (UK Biobank) که دست‌کم یک بیماری مزمن داشتند ولی سابقه افسردگی نداشتند، طی یک بازه زمانی بلندمدت مورد بررسی قرار گرفتند. دامنه سنی این افراد بین ۳۷ تا ۷۳ سال بود.

یافته‌ها نشان داد افرادی که با بیشترین تعداد بیماری‌های جسمی مواجه بودند، ۲.۴ برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار داشتند. این گروه به‌طور میانگین از بیش از چهار مشکل مزمن سلامت رنج می‌بردند.

همچنین مشخص شد که اختلالات میگرنی و بیماری‌های مزمن ریوی خطر ابتلا به افسردگی را دو برابر افزایش می‌دهند، در حالی‌که ترکیب بیماری قلبی و دیابت این خطر را تا ۷۸ درصد افزایش می‌دهد.

از سوی دیگر، بیماری‌های گوارشی مانند سندرم روده تحریک‌پذیر، سلیاک و مشکلات کبدی نیز تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان دارند؛ به‌طوری‌که خطر ابتلا به افسردگی را در زنان تا ۸۳ درصد و در مردان دو برابر افزایش می‌دهند.

محققان در گزارش خود نوشتند: «تقریباً تمام انواع بیماری‌های مزمن با افزایش احتمال افسردگی همراه هستند، در مقایسه با افرادی که هیچ بیماری جسمی نداشتند.»

در مجموع، حدود یک نفر از هر ۱۲ نفر در گروه‌های پرخطر طی ده سال آینده دچار افسردگی شده‌اند، در حالی‌که در میان افراد بدون بیماری جسمی این نسبت تقریباً یک نفر از هر ۲۵ نفر بود.

دکتر گاتری ابراز امیدواری کرد که این یافته‌ها زمینه‌ساز تحقیقات بیشتر و اقداماتی مؤثر در راستای درک و کنترل هم‌زمان بیماری‌های جسمی و روانی در نظام سلامت جهانی باشد.