به گزارش پایگاه خبری هامپوئیل به نقل از خبرگزاری مهر شریف براتی، روانشناس درباره تاب‌آوری روانی در مواجهه با بحران توضیح داد که واکنش‌های روانی و جسمی مانند ترس، خشم، اضطراب و بی‌خوابی کاملاً طبیعی هستند و نباید باعث شرمندگی یا احساس ضعف شوند.
او گفت: تاب‌آوری در شرایط بحرانی مستلزم پذیرش این واقعیت است که ما به عنوان انسان واکنش‌هایی طبیعی از خود نشان می‌دهیم. این واکنش‌ها می‌توانند جسمی باشند، مثلاً برهم خوردن تعادل هورمونی و وضعیت بدنی، یا روان‌شناختی، مانند احساس ترس، خشم، تنش و ناآرامی.
براتی تأکید کرد که مهم است این احساسات را بپذیریم و به جای سرزنش خود، راه‌هایی برای مدیریت آنها پیدا کنیم تا بتوانیم به آرامش و ثبات روانی دست یابیم.
پذیرش واکنش‌های طبیعی، کلید اولیه تاب‌آوری در بحران
شریف براتی روانشناس می‌گوید: نخستین گام در تاب‌آوری این است که واکنش‌های طبیعی خود را بپذیریم و بدانیم که هر انسانی در شرایط بحران چنین احساساتی را تجربه می‌کند. این واکنش‌ها، چه جسمی و چه روانی، بخشی طبیعی از تجربه ما هستند و نباید به خاطر آنها احساس شرمندگی یا پشیمانی کنیم.
او تأکید می‌کند که پذیرفتن این واکنش‌ها به ما کمک می‌کند تا خود را از دیگران جدا ندانیم و از انزوا دوری کنیم. براتی ادامه می‌دهد: حفظ خونسردی و آرامش، حتی در مواجهه با این احساسات طبیعی، اهمیت بالایی دارد. باید تلاش کنیم تا فعالیت‌ها و عادت‌های روزمره خود را ادامه دهیم و زندگی‌مان را به کلی تغییر ندهیم.
نگرش به اینکه این واکنش‌ها طبیعی هستند، می‌تواند به ما کمک کند تا در شرایط دشوار، آرامش خود را حفظ کنیم و بهتر تاب بیاوریم.
ارتباطات اجتماعی؛ سپر روانی ما در برابر بحران‌ها
شریف براتی روانشناس تأکید می‌کند که در شرایط بحرانی باید تلاش کنیم ارتباطات اجتماعی‌مان را حفظ و تقویت کنیم. او می‌گوید: ممکن است برخی افراد تمایل داشته باشند در این شرایط تنها باشند یا از جمع فاصله بگیرند، اما این کار درست نیست. باید کنار خانواده و دوستان بمانیم و روابط‌مان را قوی‌تر کنیم. این کار نه‌تنها به ما آرامش می‌دهد بلکه به تقویت صله رحم نیز کمک می‌کند.
براتی ادامه داد: علاوه بر حفظ آرامش خود، باید برای دیگران نیز مایه آرامش باشیم و به‌ویژه به کودکان و کوچک‌ترها با زبان ساده شرایط را توضیح دهیم. نباید شرایط را فاجعه‌بار یا پایان راه ببینیم.
او به مفهوم «رشد پس از ضربه» اشاره کرد؛ واکنشی که پس از تجربه یک ضربه روانی یا بحران، مانند جنگ یا زلزله، در انسان ایجاد می‌شود و منجر به تغییر مثبت در نگاه، فلسفه و رفتار فرد می‌گردد.
براتی توضیح داد: برخی افراد پس از این ضربه‌ها، زندگی‌شان را با دیدی تازه می‌بینند و ارتباطات اجتماعی‌شان را تقویت می‌کنند. آنها متوجه اهمیت روابط انسانی شده و رفتارهای مثبت اجتماعی مانند بخشش، گذشت و کمک به دیگران در زندگی‌شان پررنگ‌تر می‌شود.
او در پایان خاطرنشان کرد: این پدیده نه فقط در روانشناسی بلکه در فرهنگ و دین ما نیز جایگاه مهمی دارد. باید از دل بحران‌ها فرصتی برای رشد فردی و اجتماعی بسازیم و زندگی خود را با اصول انسانی ارتقا دهیم.
نظرات کاربران