آغاز به‌کار نمایشگاه بین‌المللی دام، طیور و صنایع وابسته

خوراک دام به مواد غذایی مخصوص حیوانات اهلی اطلاق می‌شود که با هدف دامپروری، به‌طور انبوه تولید می‌گردد. این جیره غذایی شامل طیف وسیعی از مواد مغذی مورد نیاز حیوانات برای رشد، تولیدمثل و حفظ سلامتی آنها است.

انواع مختلفی از خوراک دام وجود دارد که هر کدام برای نوع خاصی از حیوان یا در مرحله خاصی از رشد حیوان فرموله شده است. به طور کلی، خوراک دام را می‌توان به دسته‌های زیر تقسیم کرد:

• علوفه: شامل گیاهان تازه، یونجه، سیلو و کاه
• غلات: شامل ذرت، گندم، جو و سورگوم
• کنجاله: شامل کنجاله سویا، کنجاله آفتابگردان و کنجاله پنبه
• مواد معدنی: شامل کلسیم، فسفر، منیزیم و نمک
• ویتامین‌ها: شامل ویتامین A، D، E و B
• مواد افزودنی: شامل آنزیم‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌ها

انتخاب نوع خوراک دام به عوامل مختلفی از جمله نوع حیوان، سن، نژاد، جنسیت، وضعیت تولید مثلی و شرایط محیطی بستگی دارد.

تولید خوراک دام یک فرایند پیچیده است که نیاز به دانش تخصصی در زمینه تغذیه دام دارد. تولیدکنندگان خوراک دام باید از مواد اولیه با کیفیت بالا استفاده کرده و آنها را به درستی با یکدیگر مخلوط کنند تا یک جیره غذایی متعادل و مغذی برای حیوانات فراهم شود.

اهمیت خوراک دام در صنعت دامپروری بسیار زیاد است. استفاده از خوراک دام مناسب می‌تواند منجر به افزایش بهره‌وری دام، بهبود کیفیت محصولات دامی و کاهش هزینه‌های تولید شود.

خوراک دام، محور توسعه پایدار شعاری است که به اهمیت تغذیه ی دام در دستیابی به اهداف توسعه پایدار اشاره دارد. این امر به معنای تولید غذای کافی برای جمعیت رو به رشد جهان با به حداقل رساندن پیامدهای زیست محیطی و اجتماعی منفی است.

به چند نمونه از چالش ها و فرصت های مرتبط با خوراک دام و توسعه پایدار اشاره می‌کنیم:

چالش ها

• رقابت بر سر منابع: تولید خوراک دام به مقدار زیادی زمین، آب و سایر منابع نیاز دارد. این امر می تواند با تولید غذا برای انسان ها و همچنین حفظ تنوع زیستی و اکوسیستم ها رقابت ایجاد کند.
• تاثیرات زیست محیطی: دامداری می تواند به انتشار گازهای گلخانه ای، آلودگی آب و تخریب خاک منجر شود.
• رفاه حیوان: برخی از روش های تولید خوراک دام می تواند برای حیوانات رنج آور باشد.

فرصت ها

• افزایش بهره وری: با استفاده از روش های تغذیه ای بهتر و تکنولوژی های نوین می توان تولید خوراک دام را به طور قابل توجهی افزایش داد و در عین حال تاثیرات زیست محیطی آن را کاهش داد.
• استفاده از خوراک های جایگزین: می توان از منابع گیاهی به جای منابع حیوانی در خوراک دام استفاده کرد. این امر می تواند به کاهش رقابت بر سر منابع و همچنین کاهش تاثیرات زیست محیطی دامداری کمک کند.
• بهبود رفاه حیوان: می توان با استفاده از روش های مدیریت بهتر و تامین شرایط زندگی مناسب برای حیوانات، رفاه آنها را بهبود بخشید.

نقش ذینفعان

دولت ها، بخش خصوصی، کشاورزان و مصرف کنندگان همه نقشی اساسی در ترویج خوراک دام پایدار دارند. دولت ها می توانند با ایجاد سیاست ها و مقررات حمایتی، تحقیقات و توسعه را تشویق کنند و آگاهی مصرف کنندگان را افزایش دهند.

بخش خصوصی می تواند در توسعه و استقرار روش های پایدار تولید خوراک دام سرمایه گذاری کند. کشاورزان می توانند با پذیرش روش های مدیریت بهتر و تکنولوژی های نوین، تولید خود را پایدارتر کنند.

مصرف کنندگان می توانند با انتخاب محصولاتی که به طور پایدار تولید شده اند، از کشاورزی پایدار حمایت کنند.

کلام آخر